Wiktoria Błaszczyk kl. VI

Utwór, który uczy, pobudza kreatywność i wywołuje wzruszenie Są książki, które niekoniecznie czyta się z zapartym tchem i takie, które pozostają w naszej pamięci na bardzo długi czas. Do takich utworów zalicza się powieść węgierskiego pisarza Ferenca Molnara pt. „Chłopcy z Placu Broni”. Powieść przenosi czytelnika do Budapesztu pod koniec XIX wieku, gdzie mieści się tytułowy Plac Broni. Jest to miejsce zabaw grupy chłopców pod przywództwem mądrego oraz spokojnego Janosza Boki. Ich fantazja i kreatywność zamienia to miejsce w prerię, gdzie na sągach drzew znajdują się fortece. Plac traktują jak swą małą ojczyznę. To tam uczą się lojalności wobec siebie, męstwa, posłuszeństwa, a przede wszystkim patriotyzmu. W życiu chłopców pojawiają się problemy, z którymi miałby nie lada dylemat nawet niejeden dorosły. To walka „o swój kawałek podłogi’’ – jak śpiewał przenośnie Mr. Zoob. Głównym bohaterem jest niedoceniany przez kolegów szeregowiec Nemeczek. Jego wielkim marzeniem jest otrzymać awans. Książka opisuje Ernesta jako sympatycznego oraz odważnego chłopca, który zadziwia swoim zachowaniem godnym prawdziwego mężczyzny. Jego postawa uczy nas, czym jest lojalność wobec innych i prawdziwa przyjaźń. Chłopiec robi wszystko dla kolegów oraz stara się być jak najlepszą wersją siebie. Niestety z miłości do swej małej ojczyzny zapłacił największą cenę. Jakich problemów doświadczyli chłopcy? Kto był ich wrogiem? Co stało się z Nemeczkiem? Czy otrzymał swój upragniony awans? Czy został doceniony przez kolegów? Co stało się z Placem Broni? By odpowiedzieć na te pytania, wystarczy przeczytać tę piękną powieść. Moim zdaniem książka uczy nas, by wierzyć w siebie. W naszych czasach wielu ludzi, w większości młodzież, patrzy na wygląd, który często jest mylny i nie ma nic wspólnego z charakterem człowieka. Tak niesprawiedliwie został potraktowany Nemeczek. Jest to według mnie wspaniała przygoda. Nieważne, jak wyglądamy i kim jesteśmy, każdy z nas może być bohaterem. A sama książka posiada w sobie wyjątkowy styl. Akcja cały czas trzyma czytelnika w napięciu, zaskakuje, wywołuje skrajne emocje. Z jednej strony buntujemy się, widząc zdradę Gereba czy zachowanie chłopców należących do obozu czerwonych koszul. Ich podłość wobec Nemeczka, którego trzykrotnie zmuszają do kąpieli w zimnej wodzie może przerażać. Z drugiej strony samo zakończenie wzrusza do łez. Jesteśmy pełni podziwu wobec małego Nemeczka. Scena jego śmierci jest szczególnie wzruszająca. Podziwiam autora za tę powieść, polecam ją wszystkim. Sądzę, że na długo pozostanie nie tylko w mojej pamięci.

RECENZJA KSIĄŻKI PT. „CHŁOPIEC NA SZCZYCIE GÓRY” JOHNA BOYNE’A ,,Chłopiec na szczycie góry” to niesamowita i poruszająca opowieść z historią w tle. Powstała dla młodych czytelników, lecz da do myślenia również dorosłym. Akcja toczy się na przełomie lat 30 i 40 XXI w. Książka opowiada historię siedmioletniego Pierrota, który po śmierci rodziców trafia do rezydencji, w której służy jego ciotka. Ze względu na tajemniczego właściciela posiadłości Pierrot musi zmienić imię, ubiór i zapomnieć o dawnym żydowskim przyjacielu, Anszelu. Niedługo potem okazuje się, że rezydencja należy do bardzo niebezpiecznego człowieka, Adolfa Hitlera. W ciągu kolejnych lat chłopiec zostaje wzięty pod skrzydła charyzmatycznego przywódcy. Życie pod jednym dachem ze zbrodniarzem skali światowej nie za dobrze skończyło się dla psychiki małego Pierrota. John Boyne bardzo dobrze wykreował postać Hitlera – jako manipulatora, nieopanowanego szaleńca i człowieka idącego po trupach do celu. Pod jego wpływem chłopiec zmienia się nie do poznania. Pierrot dostrzega bowiem w Hitlerze przykład do naśladowania, podziwia go i stara się mu zaimponować. Drastycznie zmienia się jego postrzeganie świata, wrażliwy chłopiec przemienia się w okrutnego i bezwzględnego do granic nazistę. Skoro Pierrot mógł przejść na złą stronę, mogłoby stać się to każdemu z nas. Niesamowite jest to, jak pod wpływem manipulacji innych ludzi można ulec tak wielkiej zmianie. Książka jest napisana prostym językiem, pomimo tego jest to historia wspaniale opowiedziana i trudno się od niej oderwać. Opowieść jest piękna, mądra, ale również przerażająca i smutna. Zapada głęboko w pamięć. Moim zdaniem to książka warta uwagi i przeczytania. Myślę, że spodoba się również tym, którzy za czytaniem nie przepadają. Edyta Jasińska Klasa VI Szkoła Podstawowa im. Błogosławionego ks. Jana Nepomucena Chrzana w Gostyczynie

„Przygody Niedźwiadka Wojtka” Ostatnio w moje ręce trafiła dość ciekawa książka autorstwa Łukasza Wierzbickiego pt. „Dziadek i Niedźwiadek”. Przyznam się szczerze, że jeszcze nie czytałam książki, która opowiada o losach niedźwiadka podczas Drugiej Wojny Światowej. Myślałam, że połączenie losów niedźwiedzia i żołnierzy jest dość dziwne, ale nie sądziłam, że połączenie tej pary z wydarzeniami Drugiej Wojny Światowej jest możliwe. Czym prędzej wzięłam się do czytania. Z każdym rozdziałem tej książki postać niesamowitego miśka bardzo pozytywnie mnie zaskakiwała. Okazuje się, że to połączenie bohaterów jest bardzo trafne i mało tego, te historie wydarzyły się naprawdę, a Wojtek- tak miał na imię niedźwiedź – nasz tytułowy zwierzak, istniał w rzeczywistości. Gdyby nie fakt, że byłam zmuszona do przeczytania tej książki, gdyż znajduje się ona w kanonie lektur szkolnych, pewnie przeszłabym obok niej obojętnie, nie zwracając na nią uwagi. Na początku myślałam, że to tylko: ,,GŁUPIA, WYMYŚLONA BAJECZKA” tak jak zapewne myślą dzieci, ale to nieprawda. Ta książka to prawdziwa przygoda o prawdziwym niedźwiadku, który pomaga nosić amunicję podczas Drugiej Wojny Światowej niczym pies Szarik z serialu „Czterej pancerni i pies”, sympatyczny zwierz, który bawi się z żołnierzami, tańczy, pomaga w kuchni, lubi jazdę w szoferce wojskowej ciężarówki. To wspaniały miś, który uwielbia się kąpać. Mimo iż jest duży, w końcu to niedźwiedź, nikomu nie robi krzywdy, wręcz przeciwnie, bardzo szybko zaprzyjaźnia się z ludźmi i innymi zwierzętami. Ta książka jest pełna pięknych opisów niecodziennych przygód Wojtka i żołnierzy 22. Kompanii Zaopatrywania Artylerii należącej do Armii Andersa, którzy przewędrowali z Persji (gdzie kupili wychudzonego misia od przypadkowego chłopca) przez Irak, Palestynę i Egipt do Włoch. W tej książce znalazło się również miejsce na urocze ilustracje obozowego życia narysowane ręką Ireneusza Wolińskiego, kilkanaście fotografii oraz przypisy: „Dla tych, którzy chcą wiedzieć więcej”. Znalazło się również miejsce na bibliografię, kilka wspomnień i opisów biograficznych znanych postaci. Zachęcam wszystkich do poznania historii Wojtka, naprawdę warto ją przeczytać! Ta książka to najlepsze co mogło mi się przydarzyć. Ten miś zrobił na mnie ogromne wrażenie. Odwiedzał nawet dzieci w szpitalu i potrafił je rozśmieszyć. Śmiało można by powiedzieć, że gdyby nie on to Polska przegrała by bitwę o Monte Cassino.

„Jak zostać księżniczką? ” Recenzja książki Vivian French ,,Księżniczka Jessica i bransoletka przyjaźni” Dziewczyny! Wiele z was chce zostać księżniczką i superprzyjaciółką, a książki z serii „Klub Tiary”, mogą wam w tym pomóc. W każdej książce jest magiczne słowo, które można odszukać. W niektórych tomach ważna jest ilość diamentowych punktów, dzięki nim można kontynuować naukę na najwyższym poziomie. Jeśli ktoś lubi magię i przygody, a najbardziej ceni przyjaźń, to zachęcam do przeczytania wszystkich osiemnastu części, na rozgrzewkę polecam tom czternasty. Tom czternasty opowiada o przyjaźni sześciu księżniczek: Jessici, Chloe, Oliwii, Lauren, Georgii i Amy z „Makowego pokoju”. Po sąsiedzku, w „Różanym pokoju”, mieszkają: Charlotte, Katie, Daisy, Alice, Sophie i Emily. Są też bliźniaczki Diamonda i Gruella, gdyby nie one, to wszystko byłoby wspaniałe. W części czternastej „Rubinowy Pałac” obchodzi „Święto Przyjaźni”. Pokój, który wygra konkurs przyjaźni, będzie mógł przejechać się na jabłkowitych kucykach po mieście. To dla wszystkich wyjątkowa atrakcja. Księżniczki muszą wymyślić coś szczególnego dla przyjaciółek, żeby wygrać konkurs. Amy zdradziła koleżankom, że boi się jeździć na jabłkowitych kucykach, ponieważ kiedyś z jednego spadła i odtąd nigdy już nie wsiadła na grzbiet pupila – co z tego wyniknie? Księżniczki z „Makowego pokoju” są najlepszymi przyjaciółkami i bardzo chcą wygrać konkurs. Dziewczyny mają rewelacyjny pomysł, ale czy to wystarczy, by wygrać? Jak myślicie? By się tego dowiedzieć, koniecznie musicie przeczytać tom czternasty, który, mam nadzieję, zachęci was do przeczytania pozostałych. Książka, którą polecam, jest dla prawdziwych księżniczek?, ale chłopczyce i twardo stąpające po ziemi koleżanki także znajdą tu coś dla siebie. Przeczytajcie, naprawdę warto!

Książka pełna magii Są lektury uwielbiane przez czytelników oraz te, które nie wzbudzają w ludziach jakichkolwiek emocji. Książka, którą przeczytałam jednym tchem to ,,Magiczne drzewo- Czerwone Krzesło” autorstwa Andrzeja Maleszki, który specjalizuje się w twórczości dla dzieci i młodzieży. Bohaterami tej książki jest troje rodzeństwa, które pewnego dnia wyławia z rzeki czerwone krzesło, wykonane z magicznego drzewa. Za sprawą tego przedmiotu czytelnicy wspólnie z Kukim, Tosią, Filipem i ciocią Marylą, zamienioną w małą dziewczynkę, doświadczają niesamowitych historii. Postacie z tej powieści są bardzo kreatywne. Latający dom, sto wyczarowanych psów, olbrzymi lew, wielka fala tsunami to tylko część spełnionych marzeń dzięki wielkiej mocy krzesła. Nie wszystkie z nich były dobrym pomysłem. Dlatego bohaterowie popadali często w kłopoty, ale zawsze potrafili je rozwiązać. Książka jest pełna bajecznych ilustracji wykonanych przez samego pisarza. Pozwoliły one przenieść moją wyobraźnię w cudowny świat bohaterów. Gdy czytałam powieść wyobrażałam siebie, jakbym była w roli tych intrygujących postaci. Polecam tę lekturę wszystkim czytelnikom, a przede wszystkim dzieciom i młodzieży. Któż z nas nie marzył o posiadaniu zaczarowanego przedmiotu, który spełniałby nasze najskrytsze marzenia? Bardzo podoba mi się język, jakim pisze autor. Zaciekawia odbiorców swoją nietypową tematyką i malowniczymi ilustracjami. Moim zdaniem jest to książka, która bawi i uczy o tym, aby się nie poddawać i dążyć do zamierzonego celu. W jednym ze swoich wywiadów Andrzej Maleszka mówił: „W ,,Magicznym drzewie” staram się budować ufność dzieci we własne siły. I pokazuję stałe wartości, takie jak np. przyjaźń.” Doskonale odzwierciedla to jego dzieło. Zachęciło mnie ono do przeczytania kolejnych części. ,,Magiczne drzewo” to doskonała propozycja, w której znajdziemy wiele akcentów humorystycznych, magię oraz niesamowite przygody głównych bohaterów.

„Opowieść pełna wzruszeń” Dzieło Bolesława Prusa pt. ,,Katarynka” to książka, która wzruszy każdego czytelnika. To niezwykła, interesująca opowieść o panu Tomaszu, samotnym mężczyźnie, który jest mecenasem oraz o niewidomej dziewczynce. Akcja dzieje się w XIX- wiecznej Warszawie. Główny bohater pan Tomasz to osoba, która nie potrafi cieszyć się z małych, prostych rzeczy. Przez całe życie zaspokajał swoje pragnienia, był wygodny, szukał różnych przygód, ceniony jako znawca sztuki i muzyki. Zapomniał o tym, co jest ważne, jakie są prawdziwe wartości, które sprawiają, że życie jest piękne. Mecenas nie lubił hałaśliwych, głośnych katarynek, które sprawiały, że wpadał w gniew. W życiu pana Tomasza pojawia się niewidoma dziewczynka, która odmienia losy bohatera. Utwór ukazuje zarówno tragedię fizyczną niewidomej dziewczynki jak i tragedię życiową pana Tomasza, który nie potrafi cieszyć się życiem. Kiedy bohater zauważa, że dziewczynka ożywia się, cieszy, tańczy pod wpływem dźwięku katarynki, zmienia zdanie, pozwala kataryniarzom grać na podwórku. Co więcej, płaci za to dodatkowo stróżowi. Historia przedstawiona w utworze wzrusza, doprowadza do łez, pokazuje, aby spojrzeć inaczej na ludzi dotkniętych chorobą, kalectwem. W książce pojawia się wiele uczuć, zarówno radość jak i smutek z powodu nieszczęścia małej, niewidomej dziewczynki. Moim zdaniem, lektura ma pozytywny wpływ na dzisiejszego czytelnika, na młodych ludzi. Wywołuje poza współczuciem i wzruszeniem także radość, jaką może dać pomoc drugiemu człowiekowi. W obliczu takich sytuacji jakże wymowne stają się ponadczasowe słowa Friedricha Theodora Vischera, który pisał: ,,Sprawiaj innym radość. Zobaczysz wtedy, że radość cieszy.’” Ponadto utwór pokazuje, że rzeczy, które u innych osób powodują złość, dla innych mogą być bardzo ważne. Patrząc na innego człowieka, można dostrzec coś wspaniałego, coś na co wcześniej nie zwróciliśmy uwagi.

Moc Pierścienia “Jeden Pierścień, by wszystkimi rządzić, jeden, by wszystkich odnaleźć, jeden, by wszystkie zgromadzić i w ciemności związać.” Książką, którą chciałbym przedstawić i jednocześnie polecić, jest powieść ”Władca Pierścieni”, napisana przez wybitnego twórcę literatury fantastycznej Johna Ronalda Reuela Tolkiena. Bez wątpienia jest to najbardziej znana powieść, a ja uważam ją za najlepszą książkę tego autora. Jej napisanie zajęło prawie 14 lat, po raz pierwszy została opublikowana w 1954 roku. “Władca Pierścieni” to trylogia, w skład której wchodzą: “Drużyna Pierścienia”, “Dwie Wieże” i “Powrót Króla”. Jest to historia hobbita Frodo Bagginsa, który próbuje wraz ze swoimi towarzyszami ocalić Śródziemie, niszcząc Pierścień, który kiedyś należał do Czarnoksiężnika Saurona. Frodo wraz z przyjaciółmi tworzą drużynę, która wyrusza w bardzo długą, trudną i niebezpieczną podróż do Mordoru. Pierścień, który przypadkiem stał się własnością hobbita, ma ogromną moc niszczenia i wielu bardzo chciałoby wejść w jego posiadanie. Niestety, gdyby dostał się w niepowołane ręce, mógłby doprowadzić do zagłady Śródziemia. Wędrowcy przemierzają niebezpieczne i dzikie tereny, napotykając na swojej drodze wysłanników Złego Czarnoksiężnika, z którymi często muszą toczyć krwawe walki. Jednak dzięki przyjaźni udaje się im pokonać przeciwności. Bohaterowie książki zdecydowanie dzielą się na dobrych i złych. Każdy z nich ma inną osobowość i umiejętności, różnią się wyglądem i obyczajami, często posługują się różnymi językami. Ich historie i przygody są opisane tak ciekawie i barwnie, że każdy z czytelników znajdzie tu swojego ulubieńca. Świat, który ich otacza, jest bardzo realistyczny, a jednocześnie magiczny. Autor stworzył niezwykle malowniczy i urozmaicony obraz Śródziemia, od pięknych, zielonych krajobrazów, poprzez mroczne i niedostępne tereny, które przemierzają wędrowcy. Według mnie każdy, kto lubi fantastykę, ale również książki przygodowe, powinien sięgnąć po tę pozycję, ponieważ doskonale łączy ona obydwa te gatunki. Nie ukrywam, że język książki jest dość trudny, ale kolejne, emocjonujące, często zabawne i nieprzewidywalne przygody bohaterów wywołują ogromne wrażenie i nie pozwalają się od niej oderwać. Myślę, że dzieło Tolkiena jest w stanie spełnić oczekiwania najbardziej wymagających, zarówno młodych, jak i dorosłych czytelników. Zachęcam do lektury. Naprawdę warto.

Między życiem a śmiercią Oskar i Pani Róża to książka napisana przez Erica-Emmanuela Schmitta, który jest jednym z najbardziej poczytnych, współczesnych pisarzy francuskich. Jego utwory zostały przetłumaczone na 35 języków. Książkę o Oskarze i pani Róży wydano w 2002 roku i została uznana najpopularniejszą pozycją autora. Jej pierwotnym językiem był francuski, a miejscem wydania Francja. Książka należy do epiki, jest pisana prozą i co może dzisiaj dziwić ma formę listów. Historia Oskara jest uniwersalna, porusza problem chorych dzieci i ma ukazać ludziom, że życie jest darem, który warto cenić. Na początku książki poznajemy głównego bohatera Oskara, którego inni nazywają Jajogłowym w wyniku leczenia jego choroby. Chłopiec ma dziesięć lat, a wygląda na siedem. Poznając bliżej bohatera pierwszego planu, zagłębiamy się coraz bardziej w choroby jego przyjaciół i kolegów: Einsteina, Bekona, Peggy Blue, Sandrine i Brigitte. W dalszej części pojawia się nowa postać – pani (ciocia) Róża. To ona zachęca chłopca do pisania listów do Pana Boga. Bohaterce również zawdzięczamy to, że pomaga Oskarowi zaakceptować swoją chorobę. Róża w każdej chwili doradza bohaterowi w sprawach z dziewczyną i wspiera malca w poprawie relacji z rodzicami. Ciocia, by pokazać Oskarowi najważniejsze momenty życia człowieka, wymyśla zabawę, dzięki której chłopiec przeżywa ponad sto lat w kilkanaście dni. Oskar na końcu swoich listów zadaje pytania lub prośby, bohater liczy na odpowiedź i ich spełnienie. W wieku dziewięćdziesięciu lat bohater dostrzega sekret Boga: ,,Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy”. Przez poznanie tajemnicy chłopiec inaczej zaczyna postrzegać swoją sytuację. W trzynastym liście następuje punkt kulminacyjny. Moim zdaniem książka jest godna poświęcenia czasu. Łatwo się ją czyta, język Oskara jest potoczny bez podniosłych słów, przez co jego opowieść zyskuje na autentyczności. Opowieść o Oskarze i pani Róży jest bardzo wzruszająca, nawet dość odporni uronią łzę. Dzięki tej lekturze możemy się nauczyć, że mimo przeszkód powinniśmy nie tracić nadziei i cieszyć się tym, co mamy i kogo mamy, po prostu każdym, pięknym dniem naszego istnienia. Czy zabawa w dorosłość i pisanie listów jest naprawdę zabawą? Przekonajcie się sami, sięgając po bestseller Schmitta.

Mała książeczka o wielkim sercu Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, czym tak naprawdę jest przyjaźń i jak się w niej zachowywać? Wiesz jaką bierzesz na siebie odpowiedzialność, kiedy wchodzisz z kimś w bliższą relację? Co to znaczy kochać? Odpowiedzi na te pytania możesz znaleźć w książce Antoine’a de Saint-Exupery’ego pt. Mały Książę. Ta niewielkich rozmiarów książka zaliczana przez jednych do baśni, innych do bajki, a jeszcze innych do powiastki filozoficznej ma fantastyczną fabułę i należy do epiki. Co ma w sobie ta niewielka lektura, że przetłumaczono ją na ponad trzysta języków lub dialektów i sprzedana została w ponad 140 milionach egzemplarzy? Książkę mogą czytać zarówno dzieci (o czym świadczy dedykacja autora) jak i dorośli, bo oni też byli kiedyś dziećmi. W Małym Księciu spotkamy dość nietypowe rozwiązanie – autor jest rysownikiem i sam wykonał ilustracje do swojej książki. Ta niewielka książeczka jest źródłem wielu sentencji na temat życia. Można by ją było nazwać Księga złotych myśli, a bogata symbolika sprawia, że można ją czytać na wiele sposobów. Przyjrzyjmy się fabule. Młody, zagubiony chłopiec – Mały Książę, nie patrząc na konsekwencje, wyrusza, by znaleźć odpowiedź na trapiące go pytania i zostawia swoją ukochaną Różę. Zostaje ona sama, bez opieki na planecie. Chłopak podróżuje po kolejnych planetach i spotka wiele osób, lecz żadna z nich nie jest odpowiednia, by się z nią zaprzyjaźnić. Zniechęcony do dorosłych Mały Książę udaje się na Ziemię. A tam spotyka żmiję, echo, lisa, inne róże, pilota… Jakie pytania stawia sobie Mały Książę? Czy otrzyma na nie odpowiedź? A może chłopiec na Ziemi zaprzyjaźni się z kimś i nie będzie chciał wracać do Róży? Odpowiedź na te pytania zdobądźcie sami, czytając małą książeczkę o wielkim sercu autorstwa Antoine’a de Saint-Exupery’ego. Bo kto wie, może któregoś z Was dotyczą te same wątpliwości, co Małego Księcia. Odpowiedź jest na wyciągnięcie ręki.

Magiczna książka ,,Harry Potter i kamień filozoficzny’’ jest pierwszą częścią siedmiotomowego cyklu o przygodach młodego czarodzieja Harrego Pottera. Autorką powieści jest J. K. Rowling, angielska pisarka, nauczycielka literatury, która stworzyła jedną z najbardziej popularnych i fascynujących książek dla młodzieży. Powieść porusza problem uniwersalny. Opowiada o tym, że nawet mała, na pierwszy rzut oka niepozorna osoba, może wpłynąć na losy świata i walczyć ze złem. Bohaterem jest Harry, syn słynnych czarodziejów- Potterów, którzy zginęli z rąk tego, którego imienia nie wolno wymawiać- Lorda Voldemorta. Od urodzenia był naznaczony piętnem w postaci blizny na czole, która powstała w niebezpiecznych okolicznościach. Akcja powieści toczy się w Londynie pod koniec XX wieku oraz w szkole dla czarodziejów w Hogwarcie. W momencie kiedy rodzice Harrego zginęli, on sam trafił pod opiekę jedynych krewnych państwa Dursleyów. Przez kolejne 10 lat chłopiec traktowany jest przez wujostwo oraz kuzyna bardzo źle. Mieszka w komórce pod schodami, jest poniżany i izolowany od świata. Jednak w dniu jego jedenastych urodzin wszystko się zmienia. Nagle dowiaduje się, że jest czarodziejem i wkrótce zacznie naukę w Hogwarcie- najlepszej Szkole Magii i Czarodziejstwa na świecie. Dowiaduje się także, że jego rodzice zginęli z rąk Voldemorta, który chciał zabić również jego. W końcu chłopiec trafia do szkoły dla czarodziejów. Spotyka tam dwoje przyjaciół, z którymi przeżywa niesamowite, czasami mrożące krew w żyłach przygody. Uczy się magii, ale również tego, jak być dobrym człowiekiem i czarodziejem. Otoczenie od początku stawia przed nim wysokie wymagania. W świecie czarodziejów jest bardzo sławny, chociaż sam uważa się za zwyczajnego chłopca. Harry jest bystrym uczniem i zapalonym sportowcem. Potrafi być prawdziwym przyjacielem, który nie opuści w potrzebie i poświęci się, aby ratować kolegów z opresji. Światowa premiera ,,Harrego Pottera i kamienia filozoficznego’’ miała miejsce w 1997 roku, a więc ponad 20 lat temu. W Polsce ukazał się on 3 lata później nakładem Wydawnictwa Media Rodzina w przekładzie Andrzeja Polkowskiego. W 2012 roku wznowiono cykl w nowej, czarnej szacie graficznej. W 2001 roku powieść doczekała się ekranizacji w reżyserii Chrisa Columbusa. ,,Harry Potter i kamień filozoficzny’’ to niewątpliwie jedna z tych książek, po którą warto sięgnąć. Powieść cały czas trzyma w napięciu. Kompozycja utworu zawiera wiele dynamicznych akcji. Jest to powieść pełna przygód, niespodzianek, a także humoru. Polecam ją wszystkim wielbicielom magii, tajemnic i niebezpiecznych przygód.